Άγιος Ιωάννης Ο Ρώσος

100 χρόνια από την έλευση του ιερού σκηνώματος του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου και των Καππαδοκών στην Εύβοια (1924-2024)
To Θαύμα Στη Μέκκα, τη ιερά πόλη των Μωαμεθανών

Ο αγάς του Οσίου ένας από τους πιο ισχυρούς του Προκοπίου,Τούρκος αξιωματικός αποφάσισε να πάει για προσκύνημα στη Μέκκα, τη ιερά πόλη των Μωαμεθανών. Αφού πέρασε αρκετός καιρός από την αναχώρησή του, η σύζυγός του προσκάλεσε τους συγγενείς και τους φίλους του ανδρός της και τους παρέθεσε τράπεζα για να ευφρανθούν και να ευχηθούν όλοι μαζί να επιστρέψει εκείνος υγιής στον οίκο του από το προσκύνημα. Κατά την διάρκεια της τράπεζας, στην οποία διακονούσε και Ιωάννης, παρέθεσαν στην σύζυγο και ένα φαγητό, το οποίο άρεσε πολύ στον αγά, το λεγόμενο πιλάφι, το οποίο συνηθίζουν πολύ στην Ανατολή. Η οικοδέσποινα τότε θυμήθηκε τον σύζυγό της και είπε στον Ιωάννη: «Πόση ευχαρίστηση θα ελάμβανε ο αφέντης σου, αν ήταν εδώ και έτρωγε μαζί μας από τούτο το πιλάφι!». Ο Ιωάννης απευθυνόμενος στην κυρία του της ζήτησε ένα πιάτο γεμάτο πιλάφι και είπε ότι θα το έστελνε στον αφέντη του στη Μέκκα. Αμέσως η οικοδέσποινα, και χωρίς να επηρεαστεί από τα γέλια των προσκεκλημένων, είπε στην μαγείρισσα να δώσει ένα πινάκιο με φαγητό στον Ιωάννη, σκεπτόμενη ή ότι ο ίδιος πεινάει και θα ήθελε να το φάει μόνος του ή ότι θα το προσφέρει ως ελεημοσύνη σε κάποια φτωχή χριστιανική οικογένεια, όπως συνήθιζε να κάνει, δίδοντας το φαγητό του. Ο Άγιος παίρνοντας το φαγητό αποσύρθηκε στον σταύλο, όπου προσευχόμενος γονυπετής παρακάλεσε τον Θεό εκ βάθους καρδίας να αποστείλει το φαγητό στον αφέντη του με όποιον τρόπο οικονομούσε Εκείνος με την παντοδυναμία Του. Με την απλότητα που τον διέκρινε και την ταπεινή καρδιά που είχε, ο Ιωάννης πίστεψε ότι ο Κύριος θα εισακούσει την προσευχή του και το φαγητό θα πήγαινε θαυματουργικά στη Μέκκα. Πίστευε, «μηδὲν διακρινόμενος» κατά τον λόγο του Κυρίου, χωρίς να έχει κανένα δισταγμό ότι αυτό που ζήτησε θα γινόταν. Και, όπως λέγει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «τὰ ὑπερφυῆ ταῦτα σημεῖα συμβαίνουσι τοῖς ἁπλουστέροις τῇ διανοίᾳ καὶ θερμοτέροις τῇ ἐλπίδι», ότι, δηλαδή, αυτά τα υπερφυσικά θαύματα συμβαίνουν σε εκείνους που έχουν απλούστερη διάνοια και είναι θερμότεροι στην ελπίδα την οποία έχουν προς τον Θεό. Και πραγματικά. Το πινάκιο με το φαγητό χάθηκε από τα μάτια του Οσίου. Ο μακάριος Ιωάννης επιστρέφοντας στο σπίτι είπε στην οικοδέσποινα ότι έστειλε το φαγητό στη Μέκκα, προκαλώντας για ακόμη μία φορά τα γέλια των καλεσμένων.
Όταν όμως ύστερα από μερικές ημέρες γύρισε από την Μέκκα ο κύριός του και έφερε μαζί του το χάλκινο πιάτο, όλοι εξεπλάγησαν. Όλοι, εκτός από τον άγιό μας. Οι οικείοι του Ιππάρχου άκουγαν με απορία την διήγηση και τον τρόπο με τον οποίο ο αγάς επιστρέφοντας από το μεγάλο τζαμί στο σπίτι όπου διέμενε, βρήκε επάνω στο τραπέζι ένα αχνιστό πιάτο με πιλάφι. Ο ίδιος δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς βρέθηκε το φαγητό αυτό μέσα στο δωμάτιο του, που ήταν κλειδωμένο. Έλεγε λοιπόν πως μη γνωρίζοντας πώς να εξηγήσω αυτό το παράδοξο πράγμα, περιεργαζόμουν το πιάτο μέσα στο οποίο άχνιζε το πιλάφι και είδα με απορία ότι ήταν χαραγμένο το όνομά μου επάνω στο χάλκωμα, όπως σε όλα τα χάλκινα σκεύη της οικίας μας. Παρόλη όμως την ταραχή που είχα από εκείνο το ανερμήνευτο περιστατικό, κάθισα και έφαγα το πιλάφι με μεγάλη όρεξη, και ορίστε το πιάτο που το μετέφερα μαζί μου, και είναι αληθινά το δικό μας». Ακούγοντας αυτή τη διήγηση η σύζυγός του, εξιστόρησε αμέσως στον αφέντη πως της ζήτησε ο Ιωάννης το πιάτο με το φαγητό και είπε ότι το έστειλε στη Μέκκα, και ότι, ακούγοντάς τον οι προσκεκλημένοι γέλασαν.
Αυτό το θαύμα του αγίου μαθεύτηκε αμέσως σε ολόκληρο το χωριό και στη γύρω περιοχή. Όλοι θεωρούσαν πλέον τον Ιωάννη ως άνθρωπο δίκαιο και αγαπητό στον Θεό, τον έβλεπαν με φόβο και σεβασμό, και δεν τολμούσε κανείς να τον ενοχλήσει. Ο ίδιος, παρότι ο κύριός του και η σύζυγός του τον παρακαλούσαν πάλι να φύγει από τον σταύλο και να κατοικήσει σε ένα οίκημα, συνέχιζε να περνάει τον βίο του με τον ίδιο τρόπο, ως ασκητής, εργαζόμενος όπως πριν στην περιποίηση των ζώων και κάνοντας με προθυμία τα θελήματα του αγά.